Piet Sprengers, Manager Duurzaamheidsstrategie en Beleid bij ASN Bank, waarschuwt in een opiniestuk voor de trend greenhushing. Steeds meer bedrijven zwijgen over hun duurzame ambities omdat de risico's te groot zijn. In de VS vanwege de cultuuroorlog rond duurzaamheid, in de EU vanwege de regelgeving. Lees hieronder zijn opiniestuk:
Paradox: verdwijnen door scherpe regels duurzame producten uit de winkelschappen?
Dat is op dit moment wel de trend voor financiële producten. De vraag is of dat overslaat naar fysieke producten als kleding of persoonlijke verzorging.
Financiële instellingen in zowel de VS als Europa hebben hun duurzame ambities flink teruggeschroefd. Om tegenovergestelde redenen. In de VS door de cultuuroorlog rond ESG beleggen (door tegenstanders woke beleggen gedoopt). In de EU juist door regels om ESG beleggen te stimuleren. Maar de trend gaat verder dan de financiële sector.
Toezichthouders letten steeds scherper op greenwashing. De EU komt met regels voor duurzame producten in de hoop dat consumenten ze eerder herkennen en oneerlijke concurrentie op basis van duurzaamheidsclaims wordt voorkomen. Het doel is om zo een gelijker speelveld te creëren.
Met het scherp controleren of duurzame claims echt zijn is helemaal niets mis. Alleen zit er een flinke blinde vlek in deze manier van denken die, als je hem eenzijdig toepast, in het voordeel werkt van niet-duurzame producten.
Door enkel duurzame claims scherp te beoordelen en de niet-duurzame producten ongemoeid te laten, ontstaat er juist een ongelijk speelveld tussen duurzame en niet-duurzame producten. De EU komt niet met regels die consumenten voorzien in informatie over niet-duurzame producten tenslotte. Wie shampoo produceert op basis van ingrediënten die niet bijdragen aan ontbossing mag dat alleen zeggen als is voldaan aan de EU-regels. Wie shampoo produceert op basis van ingrediënten die wel bijdragen aan ontbossing hoeft dat niet te vermelden en blijft buiten schot.
Wie een duurzaam product op de markt brengt dat wel voldoet aan de EU-regels moet dus (nog meer) extra moeite doen en kosten gaan maken in vergelijking met de aanbieders van vervuilende producten. Daarbovenop komt de kritiek en risico van greenwashing als de duurzaamheidsclaim onvoldoende is onderbouwd. Waarom zou je als bedrijf überhaupt dan nog je best gaan doen?
Inmiddels leidt deze trend tot 'greenhushing': steeds meer bedrijven zwijgen over hun duurzame ambities omdat de risico's te groot zijn. In de VS vanwege de cultuuroorlog rond duurzaamheid, in de EU vanwege de regelgeving. Greenhushing lijkt onschuldig, er wordt tenminste achter de deuren nog aan duurzaamheid gewerkt. Maar voor hoelang nog? Wanneer wordt greenhushing greennothing?
Natuurlijk is het goed om greenwashing tegen te gaan. Maar de huidige manier werkt juist in het voordeel van aanbieders van de vervuilende producten. Zij maken geen extra kosten en lopen geen greenwashing risico. Daar is wat aan te doen. Verleg de focus meer naar regels voor vervuilende producten in plaats enkel regels voor duurzame producten.
Die shampoofles met de waarschuwing "bevat ingrediënten die bijdragen aan ontbossing" is de eerste stap.