Tholen - Zowel voor startende ondernemers als 'oude rotten' binnen de biosector blijft het ingewikkelde materie: voor welke schakels in de keten geldt een certificeringsplicht en op welke gronden? Volgens Stichting Skal, de enige door het ministerie van Economische Zaken aangewezen controleorganisatie voor biologische producten in Nederland, zijn alle bedrijven die op enigerlei wijze betrokken zijn bij de totstandkoming en/of verhandeling van een biologisch product, daartoe verplicht. Het gaat dan om producenten, verwerkers, verpakkers, importeurs, exporteurs en ook depotbeheerders. Wel gelden enkele uitzonderingen: detaillisten die verpakte goederen rechtstreeks aan de eindconsument verkopen, bijvoorbeeld, zijn hiervan vrijgesteld.
Kwaliteitsplan met risicoanalyse
Om in aanmerking te komen voor biologische certificering, dienen gegadigden vooraf zelf een kwaliteitsplan op te stellen. Daaruit moet blijken welke maatregelen garanderen dat aan de voorschriften van de verordening kan worden voldaan. Aan de hand van een risicoanalyse, een vast onderdeel binnen dit plan, moet elke vorm van contaminatie uitgesloten worden. In de praktijk heeft dat vooral betrekking op het vermijden van de samenkomst van gangbare en biologische ingrediënten of producten. Bij verpakte producten mogen zowel biologische en gangbare eenheden - mits goed gescheiden - in een gezamenlijk magazijn worden opgeslagen. Enige voorzichtigheid is wel geboden bij geopende verpakkingen, waarschuwt Skal.
Het toelatingsonderzoek aan de start van de procedure is feitelijk een intakegesprek, waarbij een inspecteur het plan beoordeelt op juistheid en haalbaarheid. Tijdens periodieke inspecties wordt gekeken of de uitvoering van het plan daadwerkelijk doeltreffend genoeg was. Is dat niet het geval, dan kan het toegekende certificaat (tijdelijk) opgeschort worden.
Noodzaak productregistratie
Bij het produceren en verhandelen van biologische goederen dienen de producten bij Skal geregistreerd te worden. Betreft het kant-en-klare producten van binnen de Europese Unie die onder certificering van de leverancier vallen, dan is zo'n registratie niet vereist, mits de naam of het eigen merk van de handelsonderneming niet op het etiket wordt vermeld. Belangrijk: al voor de aanvraag van het toelatingsonderzoek dienen de producten geregistreerd te zijn.
Voor groothandels, die als tussenpersoon opereren en in dit proces niet rechtstreeks aan de eindklant leveren, is certificering verplicht als het verhandelbare product een voedingsmiddel betreft. Detaillisten die rechtstreeks aan eindklanten leveren, daarentegen, behoeven geen certificaat bij de afzet van voedingsmiddelen, zolang zij geen biologische producten onder eigen naam verkopen. Dat betekent dat de detaillist geen opdracht geeft tot het aanbrengen van mutaties in het product.
Voor meer informatie: www.skal.nl