"Ik wil graag dat onze melk zich onderscheidt. Zelfs binnen bio. Het lijkt me leuk een nichemarkt te bedienen. Onze Holstein-Blaarkopkruisingen krijgen geen krachtvoer. Dit zetmeelloze dieet levert speciale melk op, als het gaat om de vetsamenstelling en minerale samenstelling. Daarnaast gebruik ik op mijn bedrijf geen antibiotica. Dat is pionieren ja. Maar volgens mij, is het heel belangrijk dat de biologische sector in beweging blijft.
Rijkdom
"Voor mij en mijn bedrijf is het een logische ontwikkeling. Bovendien: een mens is nooit te oud om te leren. Aan de omschakeling naar biologisch is ook een heel proces van bewustwording vooraf gegaan. Nog niet zo lang geleden genoot ik ontzettend van strak gemaaide weiden. Ik strooide met plezier kunst- en drijfmest, om het gras snel te laten groeien. Het gaf me een kick om steeds meer melk te produceren.Op een bepaald moment kwam ik er echter achter, dat op deze manier de grutto's hun jongen niet groot konden krijgen: ons weiland van overvloed bood hun niet genoeg voedsel. Ze verhongerden. Dit was het begin van anders denken en anders boeren. Inmiddels vind ik een monocultuur van Engels Raaigras vreselijk armoedig. Biodiversiteit is voor mij ware rijkdom."
Luilekkerland
"Mijn ideale weiland is nu een vruchtbaar oord waar grutto's, veldleeuweriken en wulpen zich thuis voelen. Ze hebben daar een goed leven, omdat er voldoende insecten voor hen rondkruipen. De insecten vinden het er op hun beurt een Luilekkerland, omdat er volop bloemen en kruiden groeien en omdat we ruige mest strooien. Dat ik nu SKAL-gecertificeerd ben, voelt als een kroon op mijn werk. Al valt het nog steeds niet mee om het hoofd boven water te houden.Lange tijd was het voor mijn bedrijf niet lonend om biologisch te worden. Ik ben een idealistische ondernemer, maar mijn bedrijfsvoering moet ook duurzaam zijn. Steeds weer berekende ik, of het uit zou kunnen. Ik ben heel blij dat het nu wel kan."
Echt biologisch
"Er is ook een tijd geweest dat ik het niet zo nodig vond, om echt biologisch te worden. Een beetje duurzamer is al heel wat, dacht ik: een beetje meer kruiden in het gras, een beetje minder kunstmest... Als we het tij willen keren, moeten we veel doen.De monocultuur maakt ons kwetsbaar. De bodemvruchtbaarheid loopt terug en de biodiversiteit ook. Waar ik me ook veel zorgen over maak, zijn de zogenaamde gewasbeschermers: glycosiden, waarvan we steeds meer de kwalijke gevolgen van zien. Gelukkig zijn die binnen de biologische sector verboden. We weten de helft niet van wat er aan de hand is en doen daarom net alsof het allemaal wel meevalt."
Boer zijn
"Boer zijn is geweldig. Je staat dichtbij de natuur en dus het leven zelf. Voorspoed en tegenslag horen erbij. Je voelt ook fysiek alles op een heftige manier. Soms heb je het heel heet, soms steenkoud. Dan weer voel je je hondsmoe, of superfit. Je voelt de wind, de zon, de regen. Daar geniet ik iedere dag van. "Waar ben jij op vakantie geweest?" vragen mensen soms, als ze mijn gebruinde gezicht zien.Het is ook heel motiverend om te ervaren, hoe relatief kleine maatregelen, grote verschillen voor de weidevogels, het gras en het bodemleven opleveren. We zien een weelde aan bloemen en dierenleven ontstaan. Als ik zomers de veldleeuwerik hoor kwinkeleren, ben ik gelukkig.
Ik hoop dat steeds meer mensen hetzelfde gaan voelen. Daarom is bewustwording zo belangrijk en ik denk dat initiatieven als de bio-beurs daar aan bijdragen. Als biologische boeren moeten we van elkaar leren. Ik wil bijvoorbeeld graag horen hoe anderen omgaan met krachtvoer en antibiotica. Het is best nog wel lastig ervoor te zorgen, dat de koeien op een verantwoorde manier genoeg energie binnen krijgen."
Alternatieven
"En wat de antibiotica betreft: die mag ik, volgens de SKAL-richtlijnen, in uiterste nood wel gebruiken, maar ik wil het gewoon niet. Antibioticaresistentie wordt namelijk een groot probleem voor de volksgezondheid. Ik zet in op het verhogen van de natuurlijke weerstand van mijn koeien en kruidenrijk gras helpt daarbij, maar toch. Ontwormmiddelen vind ik nog lastiger. Daar durf ik nog niet zonder. Maar welke gevolgen hebben ze op de lange termijn en zijn er geen alternatieven?Daarnaast worstel ik met ziektes als leverbot. Vanwege de weidevogels heb ik het waterpeil verhoogd en daardoor steken dit soort ouderwetse kwalen de kop weer op. Veel moderne dierenartsen weten niet eens meer hoe je die moet behandelen.
Ikzelf ga naar de bio-beurs om een biologische akkerbouwer te vinden die voederbieten voor me wil telen. Dat zou een goede aanvulling op het dieet van mijn koeien kunnen zijn: geen zetmeel, wel energie. We moeten de handen ineen slaan!"
Voor meer informatie: www.bio-beurs.nl